در سلف ...

تشتهایی چه فراخ !!! 

دیگهایی چه عمیق !!!

از در سلف چه بوی علفی می آید !!!

من در این دیگ غذا …

پی چیزی می گشتم …

پی یک ذره برنج !

پی گوشتی ، لوبیایی ، لپه ای … 

تا مگر با دل خوش …

پول ژیتون بدهم !

سر میزی ماندم …

صندلی آوردم ….

ونشستم …

سینی بر میز !

من چه رویی دارم !!!

و چه اندازه تنم میخارد !!!

نکند مسئولی …

سر رسد از در سلف …

چه کسی شعر مرا می خواند؟

هیچ …

همه دانشجویند …

درد را میدانند !!!

آشپز می داند …

که چه در دیگ غذاست !!!!

دیگها خالی نیست ..

آب زیپو هست ، زیپ هست ، زالو هست !!!!

و به خود پیچیدن از دلدرد !

آری … آری ….تا ذره ای باقیست …

زندگی باید کرد !!!!!

در دلم چیزی هست …

مثل یک تکه چرم !!!!

قد یک همبرگر !!!

و چنان بی تابم …

که دلم می خواهد ….

بدوم تا سر بال !

بروم دست به آب !!!!!!

آمبولانسی اینجاست ..

که مرا میخواند !!!!